Sylvie Rigot





Παρουσιάστρια για την τηλεόραση του Βελγίου (1988-1989)

Sébastien Dias (JSfnet.fr) : Μπορείτε να μας διηγηθείτε πως ξεκίνησε η ευχάριστη περιπέτεια των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα για σας;

Sylvie Rigot: Ήμουν ήδη εκφωνήτρια και περιστασιακά παρουσιάστρια εκπομπών στη RTBF. Ήμουν 30 χρονών, γνωστή ως κορίτσι αθλητικό, αστείο και  ‘υγιές’. Το κοινό μ’ αγαπούσε και οι άνθρωποι, στο γαλλόφωνο Βέλγιο, με θεωρούσαν μάλλον σαν μια αδερφή τους, μια συμπαθητική φίλη, ένα κορίτσι (με την έννοια του φιλικός)
παρά ένα αστέρι απρόσιτο. Ο παραγωγός της RTBF, Pierre Meyer, υπεύθυνος του ψυχαγωγικού τμήματος και των παιχνιδιών, θεώρησε ότι είχα το κατάλληλο προφίλ.  Επιπλέον χρειαζόταν κάποιος παρουσιαστής πολύ διαφορετικός από το τύπο της αξέχαστης Paule Herreman, ενός αληθινού ‘τέρατος’ της τηλεόρασής μας.  Αμέσως είπα το ναι, οι παιδικές μου αναμνήσεις από τα ΠΧΣ ήταν πολύ ευχάριστες. Και δε λέμε όχι στις παιδικές αναμνήσεις….

Η πρώτη μου ‘επαφή’ με τα ΠΧΣ έγινε στην Ιταλία, στο Misano Adriatico (φιλοξενηθήκαμε στο Riccione).  Ήμουν ενθουσιασμένη αλλά και παράλληλα ανακουφισμένη καθώς είχαμε πάρει το αεροπλάνο από τις Βρυξέλλες για το Μιλάνο και φοβάμαι πολύ τα αεροπλάνα….

JSFnet.fr: Γνωρίζετε γιατί το 1988 πήρε μέρος μόνο η γαλλόφωνη τηλεόραση του Βελγίου, RTBF, στα ΠΧΣ ?

S.R: Όχι, δε το γνωρίζω. Αλλά το 1988 πήραν μέρος μόνο χώρες ‘λατινικές’ ίσως ένας λόγος της μη συμμετοχής της BRT (φλαμανδική τηλεόραση). Και ήταν κάτι πολύ δαπανηρό κυρίως για τις μικρές τηλεοράσεις σαν τις δικές μας. Στην Πορτογαλία, όπου η τηλεόραση δε μπορεί να ανταγωνιστεί την ιταλική RAI ή τη γαλλική France Télévisions, τα ΠΧΣ ήταν μια πραγματική γιορτή, ένα καλοκαιρινό ραντεβού με μια τρελή, τρελή, τρελή επιτυχία! Τα έξοδα λοιπόν άξιζαν τον κόπο.

JSfnet.fr: Πώς ήταν η συνεργασία σας με τον Thierry Tinlot (συμπαρουσιαστής); Είστε ακόμα σε επαφή;

S.R: Ο Τιερύ και ‘γω τα πηγαίναμε πολύ καλά. Παρουσιάσαμε την εκπομπή στις Βρυξέλλες [ το 1989, σημ. του συντάκτη] και το τελικό στη Μαδέρα. Αυτός έμεινε εκεί ενώ εγώ επέστρεψα στις Βρυξέλλες μετά τις τελευταίες πρόβες για να κάνω την εγγραφή από το στούντιο, σχεδόν ζωντανά αφού ο τελικός μεταδιδόταν μόνο με λίγες ώρες καθυστέρηση.

Ήταν ραδιοφωνικός παραγωγός, ειδικευμένος στα κόμικ αλλά και αν θυμάμαι καλά, στη λογοτεχνίας της επιστημονικής φαντασίας. Ήταν γερμανόφωνος και μιλούσε τέλεια αγγλικά και ολλανδικά. Ήταν ένας ωραίος τύπος και γι’ αυτό χαίρομαι πολύ που μοιραστήκαμε αυτή την εμπειρία.  Είναι αλήθεια ότι δεν έχουμε πια συχνή επαφή αλλά όταν συναντιόμαστε κάνουμε καλή παρέα. Ήταν επίσης για πολύ καιρό αρχισυντάκτης του περιοδικού ‘Spirou’ και του ‘Fluide Glacial’.

JSfnet.fr: Είχατε κάποιες ιδιαίτερες σχέσεις με τους συναδέλφους σας, των υπολοίπων τηλεοράσεων;

S.R:  Ο Fabrice ήταν πολύ επαγγελματίας και θαύμαζα το ταλέντο του στο αυτοσχεδιασμό και την ικανότητά του να κρατάει το κοινό σε αγωνία χωρίς να δείχνει ότι καταβάλλει μεγάλη προσπάθεια. Κυρίως στο Saisies [Γαλλία, 1988], που εξαιτίας της βροχής και ενός τεχνικού προβλήματος αναγκαστήκαμε να διακόψουμε την εγγραφή. Κανείς δεν εγκατέλειψε τη θέση του, τους κράτησε όλους και έστειλε τη Marie-Ange [Nardi, τη συμπαρουσιάστριά του], να ζεσταθεί λίγο αφού ο καιρός ήταν πολύ κρύος!

Τα πήγαινα καλά επίσης με τη Marie-Ange. Είμασταν και οι δύο της ίδιας θέσης, εκφωνήτριες τηλεόρασης την περίοδο των παιχνιδιών. Ήταν πραγματικά καλή επαγγελματίας, ένα κορίτσι συμπαθητικό, συγκρατημένο αλλά και χαρούμενο. Δεν έχω πια επαφή μαζί της, αλλά παρακολουθούσα την καριέρα της από το Βέλγιο.

Στα δύο χρόνια είχα πολύ καλές σχέσεις με τον Πορτογάλο, Eladio Climaco, που με είχε υπό την προστασία του στην πρώτη εκπομπή, δίνοντας μου συμβουλές, παρουσιάζοντας με στους υπόλοιπους συναδέλφους. Με έκανε να χαμογελάω. Ήταν ένας γοητευτικός άντρας, κομψότατος ενώ μιλούσε τέλεια γαλλικά, όπως άλλωστε και όλη η πορτογαλική αποστολή. Στην Πορτογαλία ήταν μεγάλος σταρ. Χαθήκαμε στη συνέχεια (μια συνέπεια του επαγγέλματός μας)..δυστυχώς. Συμπαθούσα ακόμα την παρουσιάστρια του Άγιου Μαρίνου, Laura Fabbri και την ισπανίδα Carmen Otero.

Και στην Ιταλία, δε κουραζόμουν να παρακολουθώ τον Claudio Lippi επί τω έργω! Εντυπωσιακός! Μπορούσε να μιλάει ακατάπαυστα για δύο-τρεις ώρες!!!

JSfnet.fr: Ποιες αναμνήσεις κρατάτε από τους παραγωγούς και τους δημιουργούς των ΠΧΣ, λιγότερο γνωστούς στο ευρύ κοινό, μα εξίσου σημαντικούς;

S.R: Εξαιρετικές! Καταρχάς, ο παραγωγός μου, Pierre Meyer. Ένας άνθρωπος λίγο τραχύς μα πολύ σαφής, απλός και οργανωμένος, ήξερε πάντα τι ήθελε, χωρίς να μας κουράζει. Ήταν ευχάριστος και γνώριζα πάντα αν ήταν ευχαριστημένος μαζί μου ή όχι.

Αγαπούσα πολύ, πολύ τον Πορτογάλο παραγωγό, Antonio Bivar, καταγόμενο από μια πολύ μεγάλη και παλιά πορτογαλική οικογένεια. Ένας άνδρας που λάτρευε την πατρίδα του, και τα ΠΧΣ ήταν γι’ αυτόν ένα καταπληκτικό μέσο και δημοφιλές παράλληλα, ώστε να γίνει γνωστή η όμορφη και μεγαλειώδης ιστορία της Πορτογαλίας. Μου αρέσει πολύ η ιστορία και περνούσα ώρες μαζί με τον Eladio και τον ισπανό σκηνοθέτη Rafael Galan, ακούγοντας τον Antonio Bivar να μιλάει για τα ιστορικά γεγονότα που τον ενέπνευσαν για κάθε παιχνίδι. Το Βέλγιο, η Ισπανία και η Πορτογαλία έχουν κοινούς ιστορικούς δεσμούς, κάτι το οποίο συχνά παραβλέπεται.

Ο ιταλός παραγωγός [Luciano Gigante, ΣΤΣ] και η συνεργάτιδά του [ Graziella Realli, ΣΤΣ] ήταν εξαιρετικοί άνθρωποι. Καλλιεργημένοι, εκλεπτυσμένοι, κομψοί και αστείοι όπως και  η εκπρόσωπος του Αγίου Μαρίνου. Μιλούσαν όλοι, πολύ καλά γαλλικά. Τα σκηνικά στην Ιταλία ήταν πάντα πανέμορφα και με φινέτσα. Ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρον να βλέπεις τους υπεύθυνους της κατασκευής να διορθώνουν κάτι τελευταία στιγμή, κάποιες πινελιές σε ένα λουλούδι για παράδειγμα ή σε έναν κίονα κτλ. Οι μηχανισμοί και τα ντεκόρ του τελικού στο Bellagio ήταν φανταστικά. Οι Ιταλοί απολάμβαναν τη στιγμή και ήθελαν να μοιραστούν τη χαρά τους. Με εντυπωσίαζε η οργανωτικότητά  τους, η κομψότητα, η ομορφιά των τοπίων, το χιούμορ τους, η κουλτούρα και η πειθαρχία τους στο πλατό.

Ο μόνος με τον οποίο κράτησε πιο στενές επαφές είναι ο σκηνοθέτης της ισπανικής τηλεόρασης, Rafael Galan. Επίσης γαλλομαθής και πολύ μορφωμένος. Αμέσως συμπαθήσαμε ο ένας τον άλλο και γίναμε καλοί φίλοι. Δε συναντιόμαστε συχνά αλλά αλληλογραφούμε συνεχώς.

Δε μπορώ να μην αναφέρω τον Dennis Pettiaux. Πολύ συμπαθής, ήταν σύμβουλος μας για τη διοργάνωση των ΠΧΣ στο Βέλγιο.
Η υπεύθυνη της EBU, Marie-Claire Vionnet ήταν μια γυναίκα γοητευτική, φοβερή επαγγελματίας και πολύ ευχάριστη.
Δε μπορώ να ξεχάσω φυσικά το θρύλο, Guido Pancaldi.

Από βελγικής μεριάς, η παραγωγός Diane Lange, μια πολύ καλή γυναίκα, που κατοικεί τώρα στη Μπρυζ.

JSfnet.fr: Από γαλλικής μεριάς;

S.R:  Όπως συμβαίνει συχνά, εκτός λίγων εξαιρέσεων, οι Γάλλοι ήταν μάλλον αλαζόνες, γκρινιάρηδες, κάποιες φορές με κακή συμπεριφορά στο πλατό, και ποτέ χαρούμενοι. Παρ’ όλα  αυτά μας υποδέχτηκαν πολύ καλά στην Νίκαια. Αντίθετα οι γαλλικές ομάδες ήταν πάντα συμπαθητικές. Έδιναν όμως πολλές φορές την εντύπωση ότι έκαναν το καθήκον κάπως βαριεστημένα και όχι για να επιβραβευθούν.

JSfnet.fr: Είχατε την ευκαιρία να συναντήσετε την Paule Herreman, ιστορική μορφή των ΠΧΣ από την 1η περίοδο.  Ποιες είναι οι αναμνήσεις σας;

S.R:  Ναι η Paule εργαζόταν στη βελγική τηλεόραση όταν δούλεψα εκεί για πρώτη φορά το 1979. Ήταν μια εξαιρετική γυναίκα, με πολύ χιούμορ, πολύ μορφωμένη, πολύγλωσση . Το 1988 είχε αποσυρθεί αλλά η ανάμνηση της είχε μένει σε όλους τους συναδέλφους της που με υποδέχτηκαν στα ΠΧΣ σα να ήμουν κόρη της!  Μας συνόδευσε πίσω από τις κάμερες στο τελικό του 1988.

JSfnet.fr: Από όλα τα μέρη που επισκεφτήκατε χάρη στα ΠΧΣ, ποια σας εντυπωσίασαν περισσότερο;

S.R.:  To Τομάρ και η Μαδρίτη.  Το Τομάρ γιατί είναι το μόνο μέρος όπου κατεβαίνεις μια σκάλα για να ανέβεις έναν όροφο…ή το αντίθετο!! Ο καιρός και οι αιώνες έχουν δώσει μια ομορφιά στην πόλη. Ομορφιά και μυστήριο. Εντυπωσιάστηκα από την ευγένεια των Πορτογάλων. Στο δρόμο, στο ξενοδοχείο παντού. Ήταν πολύ χαρούμενοι που ήταν οι οικοδεσπότες μας.

 Η Μαδρίτη επειδή είναι μια πόλη, μπορούμε να πούμε ‘τρελή’! Σε πέντε μέρες διαμονής κοιμήθηκα μόνο έξι ή επτά ώρες! Τα έργα του Γκόγια στο μουσείο Πράδο με άφησαν άφωνη.  Θυμάμαι μια μεγάλη αίσθηση γιορτής, μεγαλειώδης και τολμηρής παράλληλα με την πειθαρχία και την οργάνωση των Ισπανών. Εκρηκτικό μείγμα!
Οι Ισπανοί ήθελαν να μας δείξουν τα πάντα στη χώρα τους όσον αφορά την ιστορία αλλά και την εμπειρογνωμοσύνη τους. Και τι να πούμε για τις κατασκευές τους! Ανακατασκεύασαν την αποβάθρα της Σεβίλλης και μια γαλέρα εντυπωσιακή, ένα τύπο της καραβέλας του Χριστόφορου Κολόμβου και όλα αυτά μισή ώρα δρόμο από τη Μαδρίτη! Ήταν απίστευτο. Μια υπέροχη ανάμνηση!

JSfnet.fr: Η καλύτερη ανάμνηση;

S.R:  Δεν ξέρω….πολλές. Αλλά ίσως το δώρο που μου έκανε το προσωπικό του ξενοδοχείου στο Τομάρ κατά την αναχώρηση μας. Ένα καλάθι με λουλούδια τυπικό της περιοχής. Με πήραν κρυφά στην κουζίνα και μου το πρόσφεραν, λέγοντας μου πόσο με αγαπούν. Αυτό με άγγιξε. Και ένα απόγευμα στο ίδιο ξενοδοχείο, όταν οι αποστολή της RAI τραγουδούσαν Βέρντι! Ωραία στιγμή. Και τέλος τους αστακούς ενός μικρού εστιατορίου ψαράδων στο λιμάνι της Βιάνα Ντου Καστέλο [Πορτογαλία].

JSfnet.fr: Στιγμή που θέλετε να ξεχάσετε;

S.R: Όταν τέλειωσε η περιπέτεια των ΠΧΣ….και η κρίση άσθματός μου στο Καστιλιόνε [Ιταλία].

JSfnet.fr: Ποιο είναι το πιο δύσκολο πράγμα για έναν παρουσιαστή των ΠΧΣ;

S.R:  Είναι η περίοδος της επιστροφής στο σπίτι, ανάμεσα από δύο εκπομπές. Σκεφτόμαστε τα παιχνίδια και επιπλέον όταν επιστέφουμε πρέπει να κάνουμε τις εγγραφές της μονταρισμένης εκπομπής, είμαστε μέσα σε χαρτιά με σημειώσεις, κάνουμε την εγγραφή και ταξιδεύουμε στην επόμενη πόλη. Αυτό ήταν το πιο δύσκολο, να νιώθεις σπίτι σου όταν είσαι σε ξενοδοχείο και να είσαι σαν σε ξενοδοχείο όταν είσαι σπίτι σου.

Εκτός απ’ αυτό, είναι μια δουλειά απαιτητική αλλά παράλληλα διασκεδαστική. Ταξιδεύουμε πολύ, κοιμόμαστε λίγο, κάνουμε meetings σε τρεις γλώσσες. Πρέπει να καταλάβουμε κάθε παιχνίδι και να κρατήσουμε σημειώσεις όσο πιο απλά γίνεται. Μετά ασχολούμαστε με τις ομάδες, να τις γνωρίσουμε, να μάθουμε τους παίκτες, τα ονόματα, τη ζωή τους, τα πάντα. Μετά από μια εβδομάδα ήμασταν φίλοι!

JSfnet.fr: Κατά την άποψη σας, ποια ήταν η διαφορά της παρουσίασης των ΠΧΣ στο Βέλγιο, σε σχέση κυρίως με τον τρόπο παρουσίασης στη Γαλλία;

S.R:  Πιστεύω γενικά ότι στο Βέλγιο είμαστε πιο ‘καλά παιδιά’. Όσον αφορά το κοινό, είμαστε υποστηρικτές φανατικοί, όχι όμως πολύ σωβινιστές και ακόμα και αν οι ομάδες μας τα έδιναν όλα για την πρώτη θέση δεν αισθανόμαστε ποτέ καχύποπτοι όταν χάνουμε. Σχετικά με την RTBF πιστεύω ότι η ομάδα παραγωγής μας, ήταν μια ομάδα που αγαπούσε την ιδέα των ΠΧΣ, από την σύλληψη μέχρι και την πραγματοποίηση της εκπομπής. Αντίθετα στη Γαλλία, υπήρχε λιγότερο συναίσθημα όσον αφορά την παραγωγή.Άλλωστε οι εκπομπές δε μεταδίδονταν ζωντανά και κάθε ευρωπαϊκό κανάλι είχε το δικό του σκεπτικό ανάλογα με το κοινό που απευθυνόταν, ο,τι δηλαδή τους άρεσε.
Στην Ιταλία και την Πορτογαλία οι εκπομπές μεταδίδονταν σαν να ήταν ζωντανές χωρίς διακοπές και έτσι ένας τελικός μπορούσε να διαρκέσει μέχρι και 4 ώρες! Στην Ισπανία και το Βέλγιο γινόταν μοντάζ με εκπομπή περίπου 2 ωρών, ενώ στη Γαλλία μόνο μία ώρα και ένα τέταρτο! Στις εκπομπές εκτός Γαλλίας, η Antenne 2 έκοβε ο,τιδήποτε μη γαλλικό, όπως τους κεντρικούς παρουσιαστές κλπ, ενώ έδειχνε μόνο τους σχολιαστές της να εξηγούν κάθε παιχνίδι, και ο σχολιασμός γινόταν στο Παρίσι.
Έτσι κατά τη γνώμη μου, χανόταν όλη η μαγεία.Στο Βέλγιο, δείχναμε κανονικά τους παρουσιαστές κάθε χώρας και την ατμόσφαιρα γενικά. Εγώ παράλληλα, σημείωνα τη στιγμή των γυρισμάτων ο,τιδήποτε θεωρούσα σημαντικό και στο στούντιο με τη βοήθεια των σημειώσεων έκανα μια σχεδόν ζωντανή μετάδοση.

JSfnet.fr: Γνωρίζετε γιατί η βελγική τηλεόραση αποσύρθηκε το 1990; Το γνωρίζατε όταν γυρίζατε τις τελευταίες εκπομπές του 1989;

S.R: Όχι, δε το γνώριζα. Δε νομίζω ότι είχε αποφασιστεί το 1989. Υποθέτω ότι οφειλόταν σε οικονομικούς λόγους.

JSfnet.fr: Η εκπομπή σταμάτησε μετά 10 χρόνια, το 1999. Ποιος ήταν ο λόγος κατά την άποψη σας;

S.R: Πραγματικά δεν έχω ιδέα. Ίσως αυτά τα πολύωρα ζωντανά προγράμματα, θεωρήθηκαν από τους παραγωγούς ως ξεπερασμένα;  
Πάντως ήταν άδικο, βλέποντας την επιτυχία των Intervilles στη Γαλλία μέχρι την περασμένη χρονιά όπου είχαν την κακή ιδέα να σταματήσουν τη ζωντανή μετάδοση και άλλαξαν και την επιτυχημένη ομάδα παρουσιαστών! Αποτέλεσμα….αδιάφορο το κοινό και τέλος….

Jsfnet.fr: Τι κάνατε μετά τα ΠΧΣ;

S.R: Συνέχισα να εργάζομαι ως εκφωνήτρια και παρουσιάστρια μέχρι το 1993.  Ύστερα συμμετείχα για 3 χρόνια σε μια εκπομπή της RTBF ως δημοσιογράφος.  Έγραψα κάποια σενάρια για ένα τηλεπαιχνίδι για 2-3 χρόνια και πάλι στη RTBF πριν αποφασίσω να εργαστώ ως υπεύθυνη ροής προγράμματος της RTBF . Η δουλειά με ευχαριστούσε και τα ασυνήθιστα ωράρια μου επέτρεψαν να συνεχίσω τις σπουδές μου το 2000.

Τέλειωσα τις σπουδές υποκριτικής και  ερμηνείας κειμένων και ποιημάτων στο Ωδείο των Βρυξελλών όπου είχα πάρει ένα πρώτο βραβείο το 1981.  Επίσης εκμεταλλεύτηκα την ευκαιρία παίρνοντας ένα δίπλωμα μεθοδολογίας της γαλλικής γλώσσας ώστε να μπορώ να διδάσκω προφορά, φωνητική και ερμηνεία κειμένων. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου συνέχιζα ήδη από το 1994 την παρουσίαση μιας εκπομπής αρχαιολογικών θεμάτων και δημοφιλών παραδόσεων μέχρι και το 2003/2004. Είμαι πάντα υπεύθυνη ροής προγράμματος ενώ διοργανώνω και ποιητικές εκδηλώσεις.

Ευχαριστούμε τον Χρήστο Μουστάκα και την σελίδα JSFnet France

HTML Comment Box is loading comments...

26/05/2010