1. Με τι κριτήρια έγινε η επιλογή των παικτών; Η Πάτρα συμμετείχε στα ΠΧΣ 4 φορές, υπήρχαν αλλαγές στον τρόπο επιλογής κάθε φορά;

Η Πάτρα συμμετείχε μαζί με τον τελικό 5 φορές.  Μετά την επιστροφή από την α΄ συμμετοχή μας το 1993 στην Coimbra της Πορτογαλίας μας προβλημάτισε η θέση που είχαμε καταλάβει. Καθίσαμε σε ένα τραπέζι  ο τότε αντιδήμαρχος αθλητισμού κ. Γιάννης Κασίμης, τα στελέχη του τμήματος και εγώ- ως εξωτερικός συνεργάτης- και καταγράψαμε τα πάντα. Υπήρχε η διάθεση της Δημοτικής Αρχής και ιδιαίτερα  από τον αντιδήμαρχο να βγει  -δια μέσου των παιχνιδιών - ένα άλλο πρόσωπο της πόλης στην Ευρώπη  και γιατί όχι να μην γίνει παράλληλα η διαφήμιση της δια μέσου της Eurovision. Μου ανατέθηκε παμψηφεί  ο ρόλος του " Captain"  για   να συγκροτήσω την επιτροπή και τον τρόπο επιλογής των αθλητών  για τα επόμενα παιχνίδια που πλέον θα συμμετείχαμε κάθε μονό χρόνο 1995, ΄97, ’99. Τα ενδιάμεσα ζυγά έτη θα καταγράφαμε και  θα προσελκύαμε αθλητές εν ενεργεία της πόλης μας  που μας ενδιέφεραν. Καλούσαμε δια του τύπου  όσους  επιθυμούσαν να συμμετάσχουν  να κάνουν αίτηση  για τα τεστ επιλογής της ομάδος. Τα τεστ ήταν συναφή των παιχνιδιών που βλέπαμε στις φωτοτυπίες και που προσπαθούσαμε να τις ερμηνεύσουμε, ενώ υπήρχαν και διάφορα τεστ ευστροφίας, αντανακλαστικών, αντιδράσεων, κ.λ.π. Όλα αυτά καταγράφονταν και  βαθμολογούνταν  από την επιτροπή και τελικά έβγαιναν οι καλύτεροι σύμφωνα με τις επιδόσεις τους.

2. Πόσο καιρό διαρκούσε η προπόνηση και προετοιμασία πριν τη συμμετοχή της ομάδας στα Παιχνίδια?

Διαρκούσε περίπου 2-3 μήνες. Τα παιδιά είχαν καταλάβει τον ρόλο τους και ήταν συνεπείς στις προπονήσεις και όχι μόνον. Ποτέ δεν πήραμε αθλητή που να μην ήταν Πατρινός, γιατί ήταν ένα κίνητρο παραπάνω ως Δημότης να προσφέρει στην πόλη του. Είχαμε καταφέρει με τον τρόπο μας να παντρέψουμε αθλητισμό με  παραγωγή - τηλεόραση και προσαρμόσαμε τα δεδομένα της προπόνησης πάνω στην τηλεόραση, γι αυτό και είχαμε τέτοια αποτελέσματα.

3.Τι περιελάμβανε η προπόνηση των ομάδων; Σας είχαν δοθεί προσχέδια παιχνιδιών ;

Σε κάθε παραγωγή μας έδιναν προσχέδια των παιχνιδιών. Ήταν στην επιλογή της κάθε πόλης να τα αξιοποιήσει. Αν τα κατάφερνε είχε και αποτελέσματα, αν όχι τότε φαινόταν ….. οι επιδόσεις τους  σε κάθε παραγωγή. Τα ζυγά έτη 1994, ΄96, ΄98 (μην κρυβόμαστε…) δουλεύαμε για το επόμενο έτος. Σας είπα ήμασταν τυχεροί που εκείνοι την περίοδο ήταν αντιδήμαρχος αθλητισμού ο κ. Γιάννης Κασίμης, ένας Πατρινός άξιος, τίμιος, που αγαπούσε και δούλευε για την πόλη μας. Τι έκανε; Απλά δεν "ενόχλησε" την επιτροπή για το ΤΙΠΟΤΑ  - ο  νοών νοείτω  και μας βοηθούσε σε ότι  του ζητούσαμε. Μια παρένθεση για να μην αδικήσω την επόμενη Δημοτική Αρχή μετά τον κ. Κασίμη,  στην ηγεσία  του αθλητικού τμήματος μπήκαν  αθλητές που είχαν συμμετάσχει στα παιχνίδια, είχαν καταλάβει τον ρόλο της επιτροπής και την δουλειά της και  μας άφησαν να το συνεχίσουμε   γι αυτό και είχαμε αποτελέσματα.
Τι γινόταν: είμαστε τυχεροί,  διότι έχουμε στην Πάτρα την κοινωφελή επιχείρηση καρναβαλιού που το καλοκαίρι δεν είχε δουλειά για την κατασκευή αρμάτων. Ερμηνεύαμε τις φωτοτυπίες των παιχνιδιών  και κατά ποσοστό 70% περίπου πετυχαίναμε τις κατασκευές των παιχνιδιών που θα παίζαμε στην παραγωγή  και κάναμε προπόνηση πάνω σε αυτές.
Οι προπονήσεις γινόντουσαν πάντα βράδυ σχεδόν με τις ίδιες ώρες της παραγωγής για προσαρμογή. Γινόντουσαν βιωματικές προπονήσεις συνεργασίας,  ώστε να μην υπάρχει η "παρεξήγηση" του στυλ: γιατί μου έπιασες το πόδι….. (γέλια),  σε μια προπόνηση τους είχα δέσει  τα μάτια με μαντήλια και έπρεπε το ζευγάρι να βρει και να φορέσει τα ρούχα στον άλλον και εκεί ακούστηκε:
" φτούσου ρε γαμώτο  δεν μπορούσες τουλάχιστον να είχες ξυρίσεις τα πόδια σου"’….. ξεροί όλοι από τα γέλια.  Για το δέσιμο της ομάδος  φεύγαμε  3ημερα με το σκάφος του αθλητή Χρήστου Καραφλού, αλλά παράλληλα κάναμε και προπονήσεις.
Γενικά είχαμε παντρέψει και προσαρμόσει τις αρχές της προπονητικής με την παραγωγή της  τηλεόρασης  και ήμασταν τυχεροί   που  βρίσκαμε αθλητές-τριες με άριστο χαρακτήρα.

4. Παρακολουθούσατε τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα πριν λάβετε μέρος;

Ναι έχω συγγενείς στην Ιταλία και σχεδόν κάθε χρόνο ταξίδευα εκεί. Έβλεπα τα παιχνίδια στη Rai Uno και μετά την πρώτη  συμμετοχή μας στην Πορτογαλία μου έγραφαν video τα παιχνίδια που έδειχνε η Ιταλική tv,  τα μελετούσαμε  και καταφέραμε να μπούμε στην φιλοσοφία της επιτροπής που έβαζε τα παιχνίδια στις παραγωγές, ενώ παράλληλα μελετούσαμε για κάθε πόλη ξεχωριστά που γίνονταν οι αγώνες,  τους μύθους και τα έθιμα τους, ώστε να καταλαβαίνουμε περισσότερο την φιλοσοφία των αγωνισμάτων. 

5. Τι θεωρείτε ότι έλειπε από τις Ελληνικές ομάδες με αποτέλεσμα να μην είναι τόσο ανταγωνιστικές στα ΠΧΣ;

Δεν γνωρίζω ακριβώς. Από αυτά που έβλεπα στις παραγωγές όμως ίσως δεν είχαν  ξεκαθαρίσει  τι ήθελαν  να κάνουν  στα παιχνίδια. 

6. Ποία είναι η αγαπημένη σας διοργάνωση μιας και συμμετείχατε το 1993, 1995,1997 και 1999?

Νομίζω το 1995 στην Μάλτα. Είχαμε "πιάσει" σχεδόν όλα τα παιχνίδια με τις κατασκευές από το καρναβαλικό και έρχονταν τα αποτελέσματα το ένα μετά το άλλο όπως τα θέλαμε. Αποκορύφωμα το παιχνίδι με το ποδήλατο πάνω στην διαδρομή από φελιζόλ στην θάλασσα που σχεδόν βγάλαμε μόνον εμείς όλη την διαδρομή. Ίσως αν δεν υπήρχε η απογοήτευση…. με τον τρόπο που χάσαμε στον τελικό του 1999 από τους Ιταλούς και καταλάβαμε την δεύτερη θέση με έναν πόντο πίσω, να ήταν αυτή η ποιο αγαπημένη μου διοργάνωση.

7. Μήπως θυμάστε την θέση που είχε πάρει η ομάδα στις πρόβες κάθε χρονιά;

Κοιτάξτε. Και βέβαια τις θυμάμαι. Επειδή υπήρχε σκοπιμότητα των κινήσεων μας στις πρόβες για το τι θέλουμε να κάνουμε στο γενικό γύρισμα δεν ανταποκρινόταν οι θέσεις  μας στην πραγματικότητα. Απλά    
‘"χρησιμοποιούσαμε"’  τις πρόβες και δίνοντας  σαφείς οδηγίες  στους αθλητές (κάτι σαν  το  γραπτό τεστ στο σχολείο) καταφέρναμε να παίρνουμε τα μυστικά  του κάθε παιχνιδιού .

8. Ποιες οι διαφορές μεταξύ της συμμετοχής το 1993 και αυτή του 1995 όπου η Πάτρα κατέκτησε την πρώτη θέση;

Πως λέμε στην Ελλάδα:  "μέρα με την νύχτα;" αυτό ακριβώς. Εξ άλλου νομίζω ότι από τις παραπάνω κείμενα έχετε πάρει ήδη την απάντηση.

9. Όταν προβλήθηκε η εκπομπή του 1993 - η πρώτη συμμετοχή - , την είδατε με παρέα; Ποιες οι δικές σας αντιδράσεις αλλά και των φίλων;

Την είδαμε με παρέα. Βέβαια είχαμε δει νωρίτερα το video που είχαμε τραβήξει, αλλά όπως και να το κάνουμε άλλο η tv. Οι αντιδράσεις πολλές. Πειράγματα, γέλια,  σχόλια αρνητικά,  θετικά πάντα με καλό σκοπό. Μια όμως κυριάρχησε: το πείσμα ότι την επόμενη φορά πρέπει και οφείλουμε να είμαστε πρώτοι. Είμαστε Έλληνες με ιστορία με βαριά κληρονομιά και πολυμήχανοι  όπως ο Οδυσσέας……

10. Το 1995 η Πάτρα κατακτά την πρώτη θέση! Τι αντιδράσεις υπήρχαν στην πόλη μετά την προβολή της σειράς; Υπήρχε κάποια προβολή της νίκης στα τοπικά μέσα;

Τα παιχνίδια είχαν διαφημιστεί τόσο πολύ στην πόλη που  ήταν ήδη αγαπητά όπως και σε όλη την Ελλάδα. Αφίσες είχαν κωλυθεί σε όλα τα μαγαζιά της πόλης διαφημίζοντας την παραγωγή που θα μεταδιδόταν. Ο τοπικός τύπος έκανε εκτενή ρεπορτάζ και  συνεχώς σχετικές αναφορές. Όλοι οι συμπολίτες περίμεναν το γεγονός σαν να έπαιζε η Παναχαϊκή ποδόσφαιρο στην Α΄  εθνική. Ήταν ένα από τα κορυφαία αθλητικά γεγονότα εκείνη την εποχή.

11. Μια ερώτηση πολλών φίλων της σειράς είναι τι έφταιγε με τον Τζοκερ της ομάδας της Πάτρας, μιας και σε καμία εκπομπή που συμμετείχε δεν είχε καλό αποτέλεσμα;

Σας είπα παραπάνω ότι καταφέραμε να παντρέψουμε αθλητισμό με παραγωγή. Άρα μια είναι η απάντηση όταν χάνει η ομάδα στον αθλητισμό:
"Αναλαμβάνω την ευθύνη ως προπονητής" (στην συγκεκριμένη περίπτωση captain)  και όπως γίνεται ως συνήθως στην Ελλάδα: "για όλα φταίει ο προπονητής" (γέλια).
Μόνον που στην συγκεκριμένη περίπτωση ο πρόεδρος της ομάδος = συγκεκριμένα ο αντιδήμαρχος κ. Γιάννης Κασίμης, δεν με απέλυσε,  διότι η προσφορά μου καθώς και των αθλητών/τριών ήταν εθελοντική χωρίς οικονομικά ανταλλάγματα. Που θα έβρισκε άλλα τέτοια ," κορόιδα "  (γέλια).

12. Τι θεωρείτε ότι έφταιξε το 1999 στον τελικό και χάθηκε η πρωτιά;

Όλη η Ευρώπη το είδε. Εσείς δεν το είδατε και ρωτάτε εμένα; Παρά ταύτα  όμως θα μπορούσαμε να είχαμε κερδίσει αν δεν είχαμε κάνει δύο λαθάκια που μας στοίχησαν λίγα δευτερόλεπτα σε δύο παιχνίδια: στο χτίσιμο του ιγκλού και στην αναρρίχηση στο τελευταίο παιχνίδι…. στο τελευταίο δευτερόλεπτο…. του τελικού. Μην μου το θυμίζεις γιατί  ακόμη δεν το έχω ‘’ χωνέψει ‘’ ……….

13. Σε πολλούς τηλεθεατές στην Ελλάδα, το 1999 δημιουργήθηκε μία υποψία ότι στο παιχνίδι του 1999 με τον λαβύρινθο,  ο Ιταλός παίχτης γνώριζε την διαδρομή, καθώς βρήκε πολύ εύκολα την έξοδο. Εσείς τι πιστεύετε;

"Τι κάνει νιάου - νιάου στα κεραμίδια;" . Οι Ιταλοί τελείωσαν σε μερικά sec χωρίς να κάνουν το παραμικρό λάθος, έβρισκαν τις πόρτες ανοικτές με την μία,  ενώ όλες οι άλλες πόλεις έκαναν από 3 min και πάνω να τερματίσουν.
Εδώ πάει πολύ ωραία το: Una fatsa una ratsa. Μας πρόλαβαν……

14. Κρατάτε επαφή με τους παίκτες των ομάδων της Πάτρας αλλά και με συναδέλφους και συντελεστές από άλλες χώρες?

Με παίκτες και με συναδέλφους από την Πάτρα,  ναι,  κρατάμε μέχρι και σήμερα πάρα πολύ καλές επαφές. Έχουμε δεθεί πάρα πολύ και σχεδόν καθημερινά βρισκόμαστε. Με συντελεστές από άλλες χώρες ( κάποτε ) όχι σήμερα. Περιστασιακά είχα  επαφές με Γάλλους και Ιταλούς.

15. Συνεργαστήκατε με την Δάφνη Μπόκοτα αλλά και με τον Κώστα Σγόντζο. Πως ήταν η συνεργασία σας;

Άριστη και με τους δύο. Πολλοί καλοί παρουσιαστές και οι δύο για τις εποχές και τις ανάγκες της τηλεόρασης τότε. Μου είχε κάνει εντύπωση για την Δάφνη Μπόκοτα η μόρφωση, η καλλιέργεια της και ο επαγγελματισμός της  και τον  Κώστα Σγόντζο η άνεση που είχε με τις αποστολές και η φιλικότητα που εξέπεμπε. 

16. Υπήρχαν αρκετά που δεν προβλήθηκαν στην Τηλεόραση;

Και βέβαια πάρα πολλά. Αν όλα αυτά τα απρόοπτα που γινόντουσαν στα γυρίσματα προβάλλονταν, τότε η τηλεθέαση θα έφτανε το  100%.

17. Υπήρχε κάποιο άσχημο περιστατικό;

Ναι στον τελικό του 1999 παραλίγο να χάσω το δάκτυλο (δείκτη)  του χεριού μου. Ο Denni Pettiaux  έπρεπε να κατέβει από ένα σχοινί με τροχαλία στην έναρξη του τελικού από ένα ψηλό σημείο και με το φρένο να σταματήσει και να πατήσει στο έδαφος. Το σχοινί το κρατούσαμε όλοι οι captains των πόλεων και επειδή έβρεχε την ώρα της παραγωγής το φρένο δεν έπιασε και έπρεπε να τεντώσουμε το σχοινί  σε άλλη κατεύθυνση για να σταματήσει. Αν το άφηνα θα είχε τραυματιστεί. Το κράτησα μέχρι τελευταία στιγμή….. και έκανα μόνον τρία ράμματα!!!

18. Οι έλληνες κριτές βοηθούσαν καθόλου;

Σχεδόν ποτέ. Αν βοηθούσαν θα είχαμε και διαφορετικά αποτελέσματα. Τα τελείως απαραίτητα και τυπικά. Το ίδιο ελπίζω να έκαναν και οι άλλοι κριτές των άλλων χωρών.

19. Αν και η απάντηση σε αυτή την ερώτηση είναι γνωστή. Εάν τα ΠΧΣ επέστρεφαν, θα θέλατε να συμμετέχετε ξανά ως προπονητής της ομάδας της Πάτρας;

Και βέβαια,  ποιος δεν θα ήθελε. Συνδυάζει πάρα πολλά στοιχεία και είναι πολύ ευχάριστο και διασκεδαστικό.

20. Tί αποκομίσατε από την συμμετοχή σας στα ΠΧΣ;

Πάρα πολλά. Κυρίως έκανα φιλίες με αθλητές/τριες της πόλης μου  που κρατάνε μέχρι και σήμερα. Γνώρισα μέρη που ίσως να μην πήγαινα μόνος ποτέ. Έθιμα διαφόρων λαών και πολιτιστικά γεγονότα που θα μου μείνουν αξέχαστα. Επικοινώνησα με ανθρώπους με διαφορετική κουλτούρα, αλλά καταλήγαμε πάντα στο ίδιο συμπέρασμα: το Μεσογειακό ταπεραμέντο δεν υπάρχει πουθενά στον κόσμο. Μόνο και  Έλληνες  και Ιταλοί το διαθέτουν.
Θα ήθελα δια μέσου της συνέντευξης να ευχαριστήσω όλους όσους είχα συνεργαστεί από τις πολιτικές ηγεσίες του Δήμου Πατρέων, τους αθλητές/τριες που συμμετείχαν σε όλα τα παιχνίδια, τους γυμναστές που συνεργαστήκαμε,  καθώς και τους υπαλλήλους του αθλητικού τμήματος του Δήμου Πατρέων.
Τέλος σας ευχαριστώ πολύ και εσάς για την φιλοξενία και την ευκαιρία  που μου δώσατε να ξαναθυμηθώ  αυτές τις  ωραίες στιγμές.

Ευχαριστουμε τον Ιωαννη Παπαγαννόπουλο για την συνεντευξη που μας έδωσε ενω παρακάτω μπορείτε να δειτε ενα βιντεο με φωτογραφίες που μας έστειλε, απο τις συμμετοχές της ομάδα της Πάτρας στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα

Σε ευχαριστούμε πολύ!!!

20/11/2014