Αναστασία Μεσσήνη


"παίκτρια της ομάδας της Κομοτηνής, που συμμετείχε στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα 1998"

Η Αναστασία Μεσσήνη που συμμετείχε στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα 1998 με την ομάδα της Κομοτηνής συμμετέχει στην "Ημέρα των Παιχνιδιών Χωρίς Σύνορα 2010" παραχωρώντας μας, μία συνέντευξη!

Ε: Πως προέκυψε η συμμετοχή σου στην ομάδα της Κομοτηνής;

A: Ήμουν φοιτήτρια στη γυμναστική ακαδημία της Κομοτηνής, ενημερώθηκα για τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα και την συμμετοχή της Κομοτηνής και δήλωσα συμμετοχή. Χρειάστηκε να περάσω από διάφορα τεστ φυσικής κατάστασης και δεξιοτεχνίας και τελικά έγινα μέλος της ομάδας.

Ε: Παρακολουθούσες τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα πριν την συμμετοχή σου ση εκπομπή;

A: Βεβαίως… μάλιστα μου είχε περάσει μια φορά από το μυαλό η ιδέα να συμμετάσχω αλλά το θεωρούσα απίθανο να μου συμβεί.

Ε: Πως δημιουργήθηκε αυτή η ομάδα;

A: Δήλωσαν συμμετοχή πολλοί αθλητές της Κομοτηνής – φοιτητές και μη – καθώς και άτομα που έκανα extreme sport... περάσαμε διάφορα τεστ, από ανάβαση σε σχοινί, αγώνες ταχύτητας στη κολύμβηση και στο στίβο, τεστ ισορροπίας κ.ο.κ .… στη συνέχεια τα άτομα της ομάδας που επιλέχθηκαν προπονήθηκαν καθημερινά σε διάφορες δεξιότητες και αγωνίσματα με τη βοήθεια έμπειρων προπονητών και αθλητικού ψυχολόγου.

Ε: Γενικά οι Ελληνικές ομάδες δεν ήταν πολύ ανταγωνιστικές στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα. Τι πιστεύεις ότι είχε η δική σας ομάδα και ξεχώρισε;

Α: Θεωρώ ότι ήμασταν πολύ καλά προετοιμασμένοι,είχαμε «διαβάσει – μελετήσει» τα προηγούμενα παιχνίδια, είχαμε την υποστήριξη του δήμου και έμπειρου επιστημονικού team.  Πηγαίναμε για να κερδίσουμε μονο!! Ήμασταν αποφασισμένοι ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε!

Ε: Περιμένατε να κερδίσετε; Το πιστεύατε όταν ξεκινήσατε από την Ελλάδα;

Α:  Το είχαμε σχεδιάσει 

E: Πες μας τι συνέβη όταν διαπιστώσατε ότι η ομάδα τερμάτισε πρώτη;

A: Η χαρά μας ήταν απίστευτη, χοροπηδούσαμε σαν τρελοί, γελάγαμε και κλαίγαμε μαζί… είχαμε κουραστεί πάρα πολύ γι’ αυτά τα παιχνίδια και επειδή οι περισσότεροι ήμασταν αθλητές θεωρούσαμε την νίκη μας σαν ένα ακόμα μετάλλιο.

Ε: Τι έγινε στην Κομοτηνή όταν επιστρέψατε;

A: Μας υποδέχτηκαν με πολύ ενθουσιασμό ίσως λίγο υπερβολικά όπως το κρίνω τώρα αλλά οι γηγενείς το θεωρούσαν και δική τους επιτυχία μιας και η μικρή πόλη της Κομοτηνής με κάποιο τρόπο προβάλλονταν και πέρα από τα σύνορα της χώρας μας

Ε:Είχατε καθόλου άγχος;

A: Άπειρο άγχος … ευτυχώς είχαμε αθλητικό ψυχολόγο και μας βοηθούσε να το μετατρέπουμε σε ορμή και συγκέντρωση 

 

Ε: Στον τελικό η ομάδα για λίγο δεν κατάφερε να κερδίσει την πρωτιά. Τι θυμάσαι από τον τελικό του 1998;

Α: Τα συναισθήματα ήταν ανάμεικτα! Χαρά και λύπη μαζί γιατί χάσαμε για 1- πόντους την πρώτη θέση!!!

Ε: Υπάρχει κάτι το οποίο έγινε και δεν προβλήθηκε στην τηλεόραση;

Α: Νομίζω ότι όλα τα πλάνα ήταν αντιπροσωπευτικά του τι συνέβαινε στο Τρεντο

Ε: Τελικά από αυτό που ζει κάποιος που συμμετείχε στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα τι ποσοστό προβάλλεται στην τηλεόραση;

Α: Το 50% μάλλον – η χαρά αποτυπώνεται εύκολα, η κούραση και ο πόνος πάνω στη προσπάθεια μόνο βιώνεται πιστεύω – αλλά σίγουρα σαν εμπειρία είναι χαραγμένη στη καρδία μου ανεξίτηλα

Ε: Εάν τα ΠΧΣ επέστρεφαν θα ήθελες να ξανά -  συμμετάσχεις;

A: ΕΝΝΟΕΙΤΑΙ!!!!

E: Στις πρόβες που γίνονται την προηγούμενη ημέρα η ομάδα της Κομοτηνής σε ποία θέση είχε τερματίσει (το ίδιο και για τον τελικό)

A: Δεν το θυμάμαι αυτό – είχαμε καλή κατάταξη αν και θυμάμαι ότι δεν θέλαμε να προϊδεάσουμε τους αντιπάλους για τις δυνατότητας μας…. χεχεχε

Ε: Με τους συμπαίκτες σου εξακολουθείτε να είστε σε επαφή;

A: Με αρκετούς από αυτούς!

E: Τι αποκόμισες από την συμμετοχή σου στα ΠΧΣ;

Α:  Χαρά. ομαδικότητα και πίστη για κάθε προσπάθεια για την οποία προετοιμάζομαι συστηματικά και οργανωμένα

Ε: Πως θα περιέγραφες τις ομάδες από τις άλλες χώρες;

A: Ήταν πολύ δυνατές ομάδες εξίσου!!!

Ε: Πώς βλέπεις την ιδέα για την δημιουργία της «ημέρας των ΠΧΣ» από τις σελίδες των ΠΧΣ ;

Α: Είναι καλή ιδέα και πιθανά να φέρει σε επαφή συμπαίκτες που «δεν βλέπονται»  για οποιαδήποτε λόγο….

 

Σε ευχαριστούμε πολύ!!!

26/05/2010