JSFnet Greece: Πώς δημιουργήθηκε η ομάδα της Κομοτηνής ;

Αλ. Ιωαννίδης: Ο προπονητής μας, μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τμήμα Επιστήμης Φυσικής Αγωγής και Αθλητισμού ( Τ.Ε.Φ.Α.Α.) Κομοτηνής, είχε συμμετάσχει με την πόλη καταγωγής του σε παλαιότερα παιχνίδια και σε συνεργασία με τον Δήμο Κομοτηνής δημιούργησαν την ομάδα, η οποία αποτελούνταν τόσο από δημότες Κομοτηνής όσο και φοιτητές του Τ.Ε.Φ.Α.Α..


JSFnet Greece: Πως συμμετείχες στην ομάδα;

Αλ. Ιωαννίδης: Κάποια στιγμή είχε βγει ανακοίνωση ότι θα γίνουν δοκιμαστικά για την επιλογή ατόμων για την συγκρότηση ομάδας για τα Π.Χ.Σ. Επειδή τα παιχνίδια τα παρακολουθούσα και μου άρεσαν πολύ, αμέσως ενδιαφέρθηκα.


JSFnet Greece: Παρακολουθούσες τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα πριν λάβεις μέρος;

Αλ. Ιωαννίδης: Ναι και τις περισσότερες φορές έμενα με το παράπονο, ότι οι ομάδες μας δεν έφερναν καλά αποτελέσματα. Τελικά βρεθήκαμε εμείς εκεί και τα καταφέραμε.


JSFnet Greece: Τι θεωρείς ότι έλειπε από τις Ελληνικές ομάδες με αποτέλεσμα να μην είναι τόσο ανταγωνιστικές στα Π.Χ.Σ.;

Αλ. Ιωαννίδης: Δεν μπορώ να ξέρω τι δεν πήγαινε καλά με τις άλλες ομάδες, αλλά φαντάζομαι ότι δεν είχαν την οργάνωση και την υποστήριξη που είχαμε εμείς. Στην δική μας περίπτωση, ο προπονητής μας είχε συμμετάσχει παλαιότερα στα Π.Χ.Σ. και παράλληλα ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής στο Τ.Ε.Φ.Α.Α.. Είχε λοιπόν εμπειρία και από τα παιχνίδια και από το πως να μας προπονήσει. Αυτό βοήθησε στο να μας προετοιμάσει για διάφορες καταστάσεις που θα μπορούσαμε να αντιμετωπίσουμε στα παιχνίδια. Επιπροσθέτως είχαμε και την υποστήριξη του πανεπιστημίου, το οποίο μας διέθεσε πολλούς χώρους για προετοιμασία. Τέλος ήταν και το γεγονός ότι κάποια μέλη της ομάδας ήμασταν φοιτητές στο Τ.Ε.Φ.Α.Α. και σχεδόν όλοι πρώην αθλητές.


JSFnet Greece: Ποίο θεωρείς ότι ήταν το μυστικό της ομάδας σας, ώστε να αποτελείτε μία από τις καλύτερες ελληνικές ομάδες;

Αλ. Ιωαννίδης: Το βασικότερο ήταν η προετοιμασία. Το δεύτερο ήταν το δέσιμο της ομάδας και το τρίτο ήταν φυσικά και λίγο η τύχη.


JSFnet Grece: Πώς ήταν το κλίμα στο Τρέντο; Διασκεδάσατε ή υπήρχε αυστηρό πρόγραμμα;

Αλ. Ιωαννίδης: Το κλίμα ήταν φανταστικό. Το πρόγραμμα δεν ήταν τόσο αυστηρό, αλλά δεν ξενυχτούσαμε. Άλλωστε η διασκέδαση στα παιχνίδια ήταν αρκετή για να καλύψει οποιαδήποτε άλλη ανάγκη για διασκέδαση.


JSFnet Greece: Θυμάσαι την θέση που είχε η ομάδα στις πρόβες (τόσο την πρώτη φορά , που κερδίσατε, όσο και στον τελικό);

Αλ. Ιωαννίδης: Ναι και τις δύο φορές ήμασταν πρώτοι. Μάλιστα επειδή στον προκριματικό είδαμε ότι αυτό έκανε τους αντιπάλους μας να μας στοχεύουν στα παιχνίδια, αποφασίσαμε να μην διεκδικήσουμε την πρωτιά στην πρόβα του τελικού. Τελικά δεν ήταν τόσο εύκολο, γιατί όλοι προσπαθούσαν το ίδιο.

JSFnet Grece: Περιμένατε ότι θα κερδίζατε;

Αλ. Ιωαννίδης: Ήμασταν αισιόδοξοι και τελικά τα καταφέραμε. Τολμώ να πω ότι θεωρούσαμε ότι θα κερδίζαμε και στον τελικό, αλλά λίγο κάποια άτυχα αποτελέσματα, λίγο η εκπληκτική ομάδα της Ουγγαρίας μας έφεραν στην δεύτερη θέση. Το γεγονός ότι το αποτέλεσμα κρίθηκε στο τελευταίο παιχνίδι, μας απογοήτευσε λίγο, αλλά όταν συνειδητοποιήσαμε τελικά τι είχαμε καταφέρει, ήμασταν πολύ χαρούμενοι και περήφανοι.


JSFnet Greece: Σε ποια παιχνίδια πήρες μέρος;

Αλ. Ιωαννίδης: Στην πρόβα του προκριματικού είχα παίξει στο παιχνίδι με τα τενεκεδάκια πού έπρεπε να ρίξεις σουτάροντας μπάλες ποδοσφαίρου και στην τραμπάλα που έπρεπε να κατεβάσεις σημαίες. Στα επίσημα είχα παίξει σε αυτό που τραβούσαμε ένα σχοινί με βάρος στη μία άκρη και ένα σφυράκι στην άλλη και έπρεπε να χτυπήσουμε ένα καμπανάκι όσες περισσότερες φορές μπορούσαμε, τραβώντας το σχοινί. Έπειτα έπαιξα στην παραλλαγή του παιχνιδιού με τις καρέκλες, όπου εγώ ήμουν ένα αλογάκι και έπρεπε να μεταφέρω την Μάγδα, από ένα σταθερό σημείο, σε περιφερόμενες βάσεις, πριν αυτές καταληφθούν από άλλα αλογάκια. Τέλος έπαιξα και σε αυτό με την μεταφορά των δίσκων με γεμάτα ποτήρια από τη μία άκρη της πισίνας στην άλλη μαζί με την Νατάσα και την Λίνα.
Στην πρόβα του τελικού είχα παίξει στο Fil rouge. Στα επίσημα, έπαιξα με την Δήμητρα στο παιχνίδι με τις βαρκούλες όπου κρατούσα ένα πλαστικό πανί και η Δήμητρα το έβρεχε με ένα λάστιχο για να με προωθήσει. Έπειτα έπαιξα τον μάγειρα και τέλος συμμετείχα στο παιχνίδι με τις κλειδωμένες πριγκίπισσες εμποδίζοντας τους αντιπάλους να σκαρφαλώσουν για να πάρουν το κλειδί, βρέχοντάς τους με λάστιχο σε υψηλή πίεση. Εννοείται ότι όπως όλοι, έπαιξα και στο τελευταίο παιχνίδι, τόσο στον προκριματικό όσο και στον τελικό.


JSFnet Greece: Ποίο παιχνίδι ήταν το καλύτερο για σένα;

Αλ. Ιωαννίδης: Τα περισσότερα παιχνίδια ήταν καλά, αλλά το πιο διασκεδαστικό ήταν ο μάγειρας, το οποίο και έπαιξα. ΠΟΛΥ ΓΕΛΙΟ.


JSFnet Greece: Πώς ήταν οι σχέσεις σας με τις υπόλοιπες ομάδες;

Αλ. Ιωαννίδης: Όπως ήταν φυσικό, σχέσεις αναπτύξαμε μόνο με τις ομάδες που διέμεναν μαζί μας στο ξενοδοχείο. Η πλάκα ήταν ότι τις καλύτερες σχέσεις τις είχαμε με την Ουγγρική ομάδα, η οποία τελικά μας κέρδισε.


JSFnet Greece: Είστε ακόμη σε επαφή με τους συμπαίκτες σου;

Αλ. Ιωαννίδης: Δυστυχώς μόνο ηλεκτρονικά. Χωριστήκαμε, μιας και ο καθένας μετά τις σπουδές, έφυγε από την Κομοτηνή.


JSFnet Greece: Πως ήταν μαζί σας ο Κώστας Σγόντζος;

Αλ. Ιωαννίδης: Φιλικός και εύχαριστος. Προσπαθούσε να συμμετέχει στο κλίμα της ομάδας.


JSFnet Greece: Υπάρχει κάποια άσχημη ανάμνηση;

Αλ. Ιωαννίδης: Για να μη θυμάμαι κάτι, μάλλον δεν υπάρχει.


JSFnet Greece: Αντιμετωπίσατε δυσκολίες στα παιχνίδια, τα πράγματα πήγαν όπως τα είχατε σχεδιάσει;

Αλ. Ιωαννίδης: Ήμασταν προετοιμασμένοι πολύ καλά οπότε δεν μπορώ να πω ότι αντιμετωπίσαμε δυσκολίες που δεν τις περιμέναμε. Απλώς όπως είναι φυσικό τα πράγματα δεν πηγαίνουν πάντα όπως τα έχεις σχεδιάσει. Στον προκριματικό τα λάθη δεν μας κόστισαν, αλλά στον τελικό, τα πράγματα ήταν διαφορετικά. Ήμασταν βέβαια και λίγο άτυχοι σε μερικά παιχνίδια. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα του παιχνιδιού τις σκούπας, όπου κληρώθηκαν να παίξουν η Λίνα με τον Δημήτρη. Ο Δημήτρης ήταν "πολύς" για την Λίνα και θα ήταν και για οποιοδήποτε άλλο κορίτσι. Ο Δημήτρης ήταν ο πιο ψηλός και βαρύς απ' όλους μας. Σε όσα παιχνίδια είχε παίξει μόνος του, τα είχε πάει περίφημα πάντως.

Ήταν μια εμπειρία που δεν πρόκειται να ξεχάσω ποτέ στη ζωή μου. Είναι πολύ κρίμα που σταμάτησαν τα παιχνίδια και δεν θα δοθεί σε άλλα παιδιά η ευκαιρία να βιώσουν την εμπειρία αυτή.

30/03/2011