.

1974:  Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα, άλμα στο άγνωστο

Ήταν καθαρά από τύχη το γεγονός ότι βρεθήκαμε, η γυναίκα μου και εγώ μαζί, σ’ αυτή την περιπέτεια. Ήμασταν φοιτητές στη σχολή φυσικής αγωγής και αθλητισμού της Νανσύ. Εγώ έπαιζα χάντμπολ στην 1η εθνική κατηγορία της Γαλλίας, ενώ η σύζυγος μου ήταν σπρίντερ.  Δε γνωρίζαμε την εκπομπή πριν τη συμμετοχή μας και δεν ξέραμε τι θα αντιμετωπίσουμε! Για μας τους φοιτητές, ήταν μια μεγάλη περιπέτεια.

Ήταν ο Νοέλ Ζαρί, αθλητής υψηλού επιπέδου (δισκοβόλος) που ανέλαβε την ευθύνη από την επιτροπή της πόλης της Νανσύ, για να δημιουργήσει μια ομάδα.  Ιδιαίτερα μετά την αποτυχία της πόλης στα ΠΧΣ 1971 στο Όφενμπουργκ (Γερμανία).  Μια τεράστια απογοήτευση από μια ομάδα αποτελούμενη κυρίως από πυροσβέστες. Αυτή τη φορά θα πηγαίναμε στα ΠΧΣ έτοιμοι όπως στις μεγάλες αθλητικές διοργανώσεις.

Ήμασταν συνηθισμένοι στις προπονήσεις  και στην πειθαρχία που απαιτούνταν για το σκοπό αυτό. Είχαμε εμπιστοσύνη ο ένας για τον άλλο. Η επιλογή ήταν πολύ αυστηρή και ποτέ δεν πήραμε στην ‘πλάκα’ τη συμμετοχή μας στα ΠΧΣ, ως σεβασμό στην πόλη που μας έδειξε εμπιστοσύνη.

10 Ιουλίου 1974 : Μπάργκα (Ιταλία)

Αναχωρήσαμε την Κυριακή 7 Ιουλίου με πρώτο σκοπό να σβήσουμε τη ντροπή του Όφενμπουργκ. Η πρώτη ομάδα αποτελούνταν από φοιτητές της σχολής φυσικής αγωγής ή αθλητές υψηλού επιπέδου, της Νανσύ.  Τους, Νοέλ Ζαρί, Μαρί-Λιζ Ζακιέρτ, Κατρίν Σπετέλ, Γενεβιέβ Σερώ, Ντομινίκ Ερμπινέ, Τιερύ Νταμπρόφσκι, Αντρέ Ροτά, Πατρίκ Ντιμπουά, Φιλίπ Ζενάν, Κριστιάν Ριές, Μαρσέλ Ντεσμπουί, Ζαν-Πιερ Ντεσκουάτρ, τη σύζυγό μου Ζοζέτ και εμένα. Κρατάω στενές επαφές ακόμα και τώρα σχεδόν με όλους. Είμαστε όλοι καθηγητές φυσικής αγωγής. Με τη συμμετοχή μας στα ΠΧΣ, δεθήκαμε και ως φίλοι.

Φόρμες, αθλητικός εξοπλισμός, αεροπλάνο και μετά λεωφορείο. Η Νανσύ δεν είχε αφήσει τίποτα στη τύχη.  Όλα είχαν σχεδιαστεί. Ένας φυσικοθεραπευτής, ένας φωτογράφος, και ακόμα πιο μετά ένας κινηματογραφιστής για να καταγράφουμε και να αναλύουμε τις πρόβες.

Με την άφιξη μας κάναμε ένα σύντομο πέρασμα από το ξενοδοχείο των αποστολών. Ο Ιβάν Χουκ, αντιδήμαρχος της Νανσύ και υπεύθυνος της αποστολής, μας βρήκε ένα ξενοδοχείο 30 χλμ. μακριά!  Δήλωσε στο τύπο: Πολύ συχνά οι Γάλλοι γελοιοποιούνται. Σας ζητάμε να δώσετε το καλύτερο σας ευατό. Δεν αρκεί να τραγουδάμε τη «Μασσαλιώτιδα» αλλα να πάρουμε αυτή τη διοργάνωση στα σοβαρά και προετοιμαστούμε.  Με την προηγούμενή του εμπειρία, όπου είχε παρευρεθεί στις εκδηλώσεις μεταξύ των ομάδων, προτίμησε μια δραστηριότητα στην ενδοχώρα!!

Για να είμαι ειλικρινής δε γνωρίζαμε τις υπόλοιπες ομάδες παρά μόνο όταν τέλειωσε η εκπομπή.  Μέσα μας υπήρχε ένας μόνο σκοπός, να κερδίσουμε. Ήταν ο κανόνας. Ίσως αυτό να εκπλήσσει, όμως ήταν απαραίτητο για να επιτύχουμε. Επιπλέον προσπαθούσα πάντα να έχω καλές σχέσεις με τους διοργανωτές, κριτές, τεχνικούς, παρουσιαστές, αφού να για να πετύχουμε θα έπρεπε να έχουμε το μέγιστο των πληροφοριών για τα παιχνίδια και τη διοργάνωση.

Δευτέρα 8 Ιουλίου

8.30 – 11.30   Φωτογράφηση για τις διαπιστεύσεις, παρουσίαση των παιχνιδιών από την ομάδα επίδειξης.

11.45  Υποδοχή των αποστολών, ομάδων και συνοδών.

13.00  Γεύμα

14.30-16.30 Πρόβα κοστουμιών

16.30-18.30  Προπόνηση ομάδων

19.30 Δείπνο

21.00-23.30 Γενική πρόβα με κάμερες

 

Κράτησα διάφορα πράγματα από τότε, σήματα, αλλά και τα σφραγισμένα  βραχιόλια που φορούσαμε στο χέρι ώστε να διασφαλιστεί σε ποιο παιχνίδι θα παίξει ο καθένας. Και πολλά άλλα.

Τρίτη 9 Ιουλίου

 

9.30   Εκδρομή των ομάδων

13.00 Γεύμα των δημάρχων, ανταλλαγή δώρων από τους Δήμους.

16.00-18.00 Πρόβα

19.00 Δείπνο

21.00 Ραντεβού στο πλατό των παιχνιδιών

22.00 Γενική πρόβα με παρουσία κοινού

 

Ευτυχώς η παραμονή διαρκούσε πέντε ημέρες, αφού η κούραση από τις συνεχόμενες πρόβες ήταν μεγάλη.

 

Τετάρτη  10 Ιουλίου

 

9.30Συνάντηση των αρχηγών, κατάρτιση λίστας παικτών για τη διαδικασία της κλήρωσης.

11.30 Οι ομάδες στο τερέν για τη δοκιμή των κοστουμιών

13.00 Γεύμα

19.00 Δείπνο

20.30 Τελική διανομή κοστουμιών

21.00 Συνάντηση όλων των ομάδων στο χώρο των παιχνιδιών

22.00  Εκπομπή ζωντανά στο δίκτυο της Γιουροβίζιον

23.30 Γιορτή στο παγοδρόμιο "Il ciocco"

 

Αυτή η πρώτη εμπειρία θα τελειώσει με μια πειστική νίκη που μας ανάγκασε να εγκαταλείψουμε το χώρο των παιχνιδιών με συνοδεία της αστυνομίας αφού οι Ιταλοί ήθελαν να μας γελοιοποιήσουν [Σημ. Η ιταλική ομάδα τερμάτισε δεύτερη]. Υπήρχαν πολλά σπασμένα μπουκάλια στις ρόδες του λεωφορείου μας.

Τη στιγμή της νίκης, νιώσαμε πολύ περήφανοι ! Είναι η αίσθηση της νίκης όπως στα συλλογικά σπορ. Αλλά και η ικανοποίηση της επιτυχίας. Με μια λέξη, ευτυχία!

 

Πέμπτη 11 Ιουλίου

 

Συνάντηση των παραγωγών, και μέσα στη μέρα αναχώρηση των αποστολών.

17.00 Άφιξη στη Νανσύ, υποδοχή από τη δήμαρχο στο αεροδρόμιο του Βιγιέρ.

18.00 Παρουσίαση του τροπαίου στα στούντιο της ORTF στη Νανσύ.

 

Η επιστροφή ήταν πολύ χαρούμενη. Εκδρομή στον πύργο της Πίζας, επίσημη υποδοχή στη Νανσύ και την ίδια στιγμή τα αποτελέσματα των εξετάσεων όπου γίναμε και επίσημα καθηγητές φυσικής αγωγής! Αυτή η στιγμή ήταν αναμφισβήτητα η ωραιότερη αυτής της περιπέτειας. Έκρηξη χαράς! Ήταν το επιστέγασμα της υπέροχης εβδομάδας και της επιτυχίας μας!

Δεν είχαμε τότε ή αργότερα ποτέ χρηματική  ή οποιαδήποτε άλλη ανταμοιβή. Και γιατί να είχαμε; Η συμμετοχή από μόνη της, ήταν η ανταμοιβή μας.

18 Σεπτεμβρίου 1974: Τελικός στο Λέιντεν (Ολλανδία)

Περιορισμένος από τη στρατιωτική θητεία λίγο έλλειψε να χάσω το τελικό! Οι παρεμβάσεις που δεν έγιναν δεκτές από τη στρατιωτική ηγεσία, περιέπλεξαν τα πράγματα. Την παραμονή της αναχώρησης ήμουν ακόμα στο δρόμο. Με στρατιωτικό αεροπλάνο τελικά κατάφερα να φτάσω στη Νανσύ, να βρω λίγη ώρα να φτιάξω το σάκο μου, να συναντηθώ με την ομάδα και να φύγουμε για το Λέιντεν στις 15 Σεπτεμβρίου.

Ήταν πιο εύκολο, ξέραμε πια ότι ήμασταν δυνατοί, ίσως ανίκητοι. Η ομάδα είχε την ίδια σύνθεση με τον προκριματικό και αρχηγό τον Αντρέ Λωραίν. Παίξαμε για να τιμήσουμε τη μνήμη του συναθλητή μας, Αντρέ Ροτά, ο οποίος έχασε τη ζωή του ανάμεσα στις δύο εκπομπές…

Θυμάμαι το λεωφορείο που ήταν εξοπλισμένο με τηλεοράσεις, πολυτελές για την εποχή, σε αντίθεση με τη ζωή μου στο στρατό αλλά και  το πολυτελές ξενοδοχείο Holiday Inn στο Λέιντεν, την αεροπειρατεία  στη Χάγη.

 

Δευτέρα 16 Σεπτεμβρίου

 

9.00  Επίσημη φωτογράφηση των ομάδων

10.00 Επίδειξη των παιχνιδιών

11.45 Υποδοχή των ομάδων και των αποστολών από το δήμαρχο.

13.00 Γεύμα

15.00-18.00 Πρόβα με κάμερες

20.00 Οι ομάδες στο χώρο των παιχνιδιών

20.30 Γενική πρόβα με κάμερες

23.00 Αναχώρηση με λεωφορείο για μια γιορτή (στην οποία δε συμμετείχαμε)

 

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου

 

9.30    Εκδρομή, επίσκεψη στο Λέιντεν, ανταλλαγή δώρων

13.00 Γεύμα

17.00 Δείπνο

19.45 Δοκιμή κοστουμιών

21.00-23.30 Γενική πρόβα με παρουσία κοινού

 

Τετάρτη 18 Σεπτεμβρίου

 

9.30 Συνάντηση αρχηγών, λίστες παικτών για κλήρωση

12.00 Συνάντηση σχολιαστών

12.30 Γεύμα

15.30 Δοκιμή κοστουμιών

15.30-16.30 Πρόβα καμερών χωρίς τις ομάδες

17.30 Δείπνο

19.45 Διανομή κοστουμιών στους παίκτες

20.00 Συνάντηση όλων στο χώρο των παιχνιδιών

21.00 Εκπομπή στο δίκτυο της Γιουροβίζιον. Νομίζω ότι η πιο σημαντική στιγμή που δεν έπρεπε κανείς να χάσει, ήταν η έναρξη. Οι πρώτες νότες του σήματος της Γιουροβίζιον να ακούγονται από τις τηλεοράσεις που ήταν για το κοινό, το σήμα των ΠΧΣ, η είσοδος των ομάδων…Το άγχος μεγάλωνε! Στη συνέχεια η εκπομπή μας παρέσερνε στο ρυθμό της.

23.00 Γιορτή στο ξενοδοχείο. Σ’ αυτή τη γιορτή όλοι ήταν πια απελευθερωμένοι από το άγχος. Η πισίνα του ξενοδοχείου ήταν έτοιμη για βουτιές. Εκείνη τη στιγμή οι ομάδες αντάλλασαν μπλουζάκια, φόρμες, αναμνηστικά…

Μπορεί η Τρίτη θέση να μας άφησε μια γλυκόπικρη γεύση, η  ομάδα μας όμως μέσα από αυτή την εμπειρία θα βγει πιο ώριμη από ποτέ με σκοπό να επιτύχει στις δοκιμασίες που θα ακολουθούσαν.  Δε θα ξαναχάναμε σε καμμία εκπομπή των ΠΧΣ ούτε στα Ιντερβίλ!

 

Πέμπτη 19 Σεπτεμβρίου: Αναχώρηση αποστολών και επιστροφή

 

Μετά το τελικό του Λέιντεν, έπρεπε να επιστέψω στο στρατόπεδο όπου με περίμεναν όχι και με τις καλύτερες προθέσεις…Οι στρατιωτικές αρχές είχαν αρνηθεί τις πολιτικές πιέσεις για να μου δώσουν άδεια. Υπήρξε ζήλεια από τους υπόλοιπους στρατιώτες καθώς θεωρήθηκα ευνοούμενος επειδή ήμουν αθλητής του χάντμπολ. Έπρεπε να αντιμετωπίσω πολλές διαμάχες.

Η υποδοχή από τους ανθρώπους της τηλεόρασης ήταν μεγαλειώδης.  Είχαμε πολύ καλές σχέσεις με τον Γκι Λουξ, τρομερός επαγγελματίας. Η επαφή αυτή κράτησε και στη συνέχεια και με τις συμμετοχές μας στα Ιντερβίλ. Στην είδηση της γέννησης της κόρης μας, η Σιμόν Γκαρνιέ μας ευχήθηκε με πολύ ευγένεια.

 

Ευχαριστούμε τον Χρήστο Μουστάκα και το JSFnet France

26/05/2010