Πώς ξεκίνησαν όλα με τη συμμετοχή του Montfoort στο Zeskamp 1973-1975
Στα τέλη του 1973 η εφημερίδα είχε τον τίτλο «Το Montfoort πρόκειται να συμμετάσχει στο Zeskamp». Η επιτροπή του Zeskamp αποτελούμενη από το Δήμαρχο της πόλης, Κ. H.A.C. Middelweerd, Δρ M.J.L. Staatsen, γραμματέα H.T. Coebergh, Δρ P. Vd Zwaag και H.B.J. Bonenkamp. Θεωρήθηκε ότι ήταν ένας ωραίος τρόπος για να γίνει γνωστή η πόλη του Μontfoort όχι μόνο στην Ολλανδία αλλά και στην Ευρώπη! Όσοι επιθυμούσαν να συμμετάσχουν, έπρεπε να πάρουν μέρος σε κάποια τεστ στην πόλη της Ουτρέχτης. Τέσσερα αγωνίσματα σε κλειστό χώρο και η κούρσα με τα εμπόδια, ήταν στο πρόγραμμα. Υπήρχε μια επιτροπή που αποφάσιζε ποίοι ήταν οι πιο ικανοί, γρήγοροι και όπως έλεγε πάντα ο Barend Barendse , οι πιο δυνατοί παίκτες. Οι καλύτεροι 10 άνδρες και γυναίκες επιλέχθηκαν μεταξύ Φεβρουαρίου και Μαρτίου για να συμμετάσχουν στο ολλανδικό Zeskamp. Ήθελα πολύ να αγωνιστώ σ’ αυτή τη διοργάνωση, αφού ήμουν πολύ αθλητική. Εκτός από αυτό, είχαμε μετακομίσει μαζί με τους γονείς μου στο Montfoort το 1972, έτσι η συμμετοχή μου ήταν μια καλή ευκαιρία να συναντήσω πολλούς νέους ανθρώπους και να κάνω νέους φίλους. Ήμουν πολύ χαρούμενη που επιλέχθηκα!

Μέλη της ομάδας Zeskamp

20 παίκτες αποτελούσαν την ομάδα του Montfoort για τον 3ο όμιλο του Zeskamp.
Αρχηγός: Wim van Jaarsveld
Προπονητής: Gert Sluys
Άνδρες:
Wim van Beesd, Ton Admiraal, Ted de Wit, Jan Vlooswijk, Cor Vlooswijk, Piet Bos, Ruud Consen, Theo Vergeer, Gerard Vlooswijk, Jan Verkleij.
Γυναίκες:
Addie Klijs, Hanneke van Vianen, Tineke Peek, Josien van Doesburg, Cobie Bontje, Joke Oostrom, Bep Kraan, Ria Out, Nel van Beesd, Elly Dunnewold.

Προπονήσεις

Η ομάδα του Montfoort επιθυμούσε πολύ να κερδίσει στο Zeskamp αλλά και στα Παιχνίδια χωρίς σύνορα και γι ΄αυτό γίνονταν προπονήσεις τρεις φορές την εβδομάδα. Εκτός από τις προπονήσεις σε εξωτερικούς χώρους, έγιναν κάποιες και σε κλειστό γήπεδο, που παραχωρήθηκε από τον διευθυντή της Thermogas, Η. Βonenkamp. Κάναμε προπονήσεις σε σλάλομ με μικρά ποδήλατα και σε διάφορα άλλα παιχνίδια.

Περισσότερες προπονήσεις

Τον Ιανουάριο, η ομάδα έφτασε στο Ahoy του Ρότερνταμ, για τους αγώνες του Zeskamp.
Νωρίτερα, μεταξύ των ομάδων, διοργανώθηκαν μικρότεροι αγώνες στο Ρότερνταμ, και στο Zwijndrecht, ως δοκιμαστικά για τη τηλεοπτική μετάδοση που θα γινόταν στο Groenoordhal του Λέιντεν.
Οι ομάδες, Montfoort, Hoogvliet, Zwijndrecht, Maassluis, Pijnacker και Albatros, αγωνίστηκαν με το Montfoort να κερδίζει συνεχώς τις πρώτες θέσεις.

Ο παρουσιαστής, Dick Passchier, είπε για την ομάδα: «μια μικτή ομάδα αλλά μια αληθινή ομάδα του Zeskamp».
Τα αποτελέσματα ήταν πολύ καλά και κατά τη διάρκεια της γενικής δοκιμής με τις κάμερες. Απόγευμα Σαββάτου στο Groenoordhal του Λέιντεν και το Montfoort ήταν ακόμα το φαβορί!
Δυστυχώς, στη τελική βραδιά και κυρίως στο τελευταίο παιχνίδι (μεταφορά καρύδων) όλα πήγαν λάθος με το Montfoort να τερματίζει στη 3η θέση, ισοπαλία με το Wierden.
Όμως….για καλή μας τύχη, η ομάδα μας προκρινόταν ακόμα στα Παιχνίδια χωρίς σύνορα.

Προετοιμασία για το Mannheim

Το 1975 η Ολλανδία εκπροσωπήθηκε στα Παιχνίδια χωρίς σύνορα με τις εξής ομάδες: Hoogvliet, Zwijndrecht, Steenwijk, Veldhoven, Montfoort και Bedum.

Ο παράγοντας τύχη είναι πάντα σημαντικός στη συμμετοχή στα ΠΧΣ, καθώς οι παίκτης τοποθετούνται στα διάφορα παιχνίδια κατόπιν κλήρωσης, σε αντίθεση με το Zeskamp. To Montfoort αποφασίστηκε να συμμετάσχει στις 15 Ιουλίου 1975 στην πόλη του Mannheim.

Οι υπόλοιπες ομάδες που πήραν μέρος στη συγκεκριμένη εκπομπή ήταν: Klimarncock από τη Σκωτία, Aix Les Bains από τη Γαλλία, Temse από το Βέλγιο, Faido από την Ελβετία, Bosa από την Ιταλία και Fussen για τη Γερμανία.

Την ομάδα του Montfoort αποτελούσαν οι:
Ton Admiraal, Piet Bos, Wim van Beesd, Ruud Cons, Jan Vlooswijk, Jan Verkleij, Ted DeWit, Theo Vergeer και αρχηγός ο Gert Slyus.
Οι γυναίκες: Elly Dunnewold, Hanneke van Manen, Tineke Peek, Ria Out και Coby Bontje (αναπληρωαμτική). Προπονήτρια γυναικών: Joke Oostrom.

Η ομάδα έκανε πολλές προπονήσεις φυσικής κατάστασης, ενώ την εβδομάδα πριν το Mannheim, οι προπονήσεις έγιναν πιο εντατικές.

Από τη διοργάνωση της Γερμανίας δεν ξέραμε τίποτα εκτός από το θέμα της εκπομπής που ήταν οι επικοινωνίες, για παράδειγμα το ταχυδρομείο.
Γι ‘αυτό η ομάδα έκανε προπονήσεις με μεγάλους ταχυδρομικούς σάκους γεμάτους με τηλεφωνικούς καταλόγους. Στο πρόγραμμα υπήρχε και μια επίσκεψη στο κεντρικό ταχυδρομείο του Άμστερνταμ.

Το πρόγραμμα στο Mannheim

Σάββατο 12 Ιουλίου, πήραμε το λεωφορείο για το ταξίδι στο Mannheim. Η τηλεόραση NCRV, εξασφάλισε τη διαμονή μας στο ξενοδοχείο Seehotel Hemsbach λίγο έξω από την πόλη του Mannheim.
Με σχεδόν τροπικές θερμοκρασίες, το γεγονός ότι το ξενοδοχείο μας είχε πισίνα ήταν ιδανικό.

Την Κυριακή το απόγευμα έγινε η επίδειξη των παιχνιδιών στο στάδιο Rhein-Neckar. Ο ομάδα ήταν πολύ αισιόδοξη.
Τη Δευτέρα διοργανώθηκε μια κρουαζιέρα στον ποταμό Neckar, για όλες τις ομάδες.
Το απόγευμα της ίδιας μέρας έγινε η πρώτη δοκιμή με τις κάμερες.
Η Τρίτη ήταν μια πολύ ζεστή μέρα με καυτό αέρα στο Mannheim. To απόγευμα στη δοκιμή ήταν μια δύσκολη στιγμή για τους παίκτες αφού έπρεπε να φοράνε χοντρά και βαριά κοστούμια με αυτή τη ζέστη. Η πρόβα για μας δεν πήγε καθόλου καλά και ξέραμε ότι στη τελική βραδιά χρειαζόταν πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια για ένα καλό αποτέλεσμα.

Τελική βραδιά, Παιχνίδια χωρίς σύνορα, Mannheim

Μπροστά σε 6000 θεατές και εκατομμύρια τηλεθεατών, το Μοntfoort τα πήγε πάρα πολύ καλά για την Ολλανδία!
Καμμία άλλη ολλανδική ομάδα δεν είχε καλά αποτελέσματα το 1975, έτσι ο παραγωγός της NCRV ήταν πολύ ικανοποιημένος μαζί μας. Τερματίσαμε στη 2η θέση, πίσω μόνο από την πολύ δυνατή ομάδα του Faido (Ελβετία).

Τα παιχνίδια που συμμετείχα

Όπως αναφέρθηκε, δεν επιλέγαμε τα παιχνίδια. Έπαιξα στο πρώτο. Έπρεπε να συγκεντρώσω όσους περισσότερους φακέλους μπορούσα που έπεφταν από ένα αεροπλάνο. Μάζεψα τους πιο πολλούς, έτσι μια καλή αρχή με 6 βαθμούς. Προς μεγάλη μου έκπληξη, ήρθε κοντά μου ο Γερμανός παρουσιαστής, Erhard Keller, για να με ρωτήσει που βρίσκεται το Montfoort!
Οι γονείς ήταν σε διακοπές στην Ιταλία εκείνη την ημέρα. Ήταν εκπληκτικό να βλέπουν την κόρης τους στα ΠΧΣ, μέσω της ιταλικής τηλεόρασης.
Έπαιξα επίσης στο παιχνίδι με το σκύλο (φιλ ρουζ). Έπρεπε να πιάσω τα πακέτα που μου πέταγε ο συμπαίκτης μου, Wim van Beesd. Δεν είχαμε το καλύτερο αποτέλεσμα, 4 βαθμοί. ο δεύτερο παιχνίδι, σε μια πίστα ταχυδρομείου, με την καλή καθοδήγηση του προπονητή Gert Sluys, η ομάδα τερμάτισε πρώτη με 6 βαθμούς.
Το τζόκερ παίχτηκε την κατάλληλη στιγμή από τον αρχηγό Joke Oostrom. Ο Ton Admiral, ως ταχυδρόμος φορώντας μεγάλα παπούτσια, κατάφερε να μεταφέρει μια μεγάλη στοίβα από νομίσματα πάνω από εμπόδια. Αποτέλεσμα, 10 βαθμοί.

Στο παιχνίδι με τον σκύλο, έπαιξε ο Theo Vergeer, ο οποίος έπιασε αρκετά πακέτα. Στο παιχνίδι με τους σάκους ο Jan Verkleij, έμεινε ψύχραιμος και μετέφερε τους ταχυδρομικούς σάκους μέσω μιας περιστρεφόμενης πόρτας. Πήρε 5 βαθμούς. Και στα υπόλοιπα παιχνίδια η ομάδα τα κατάφερε καλά, μέχρι το τέλος.

Τα αποτελέσματα

1. Faido (Ελβετία) 46
2. Montfoort (Ολλανδία) 41
3. Aix-Les-Bains (Γαλλία) 38
4. Temse (Βέλγιο) 34
5. Fussen ( Γερμανία) 34
6. Kilmarrnock (Μ. Βρετανία) 31
7. Bosa (Ιταλία) 20

Τι έγινε μετά τα Παιχνίδια

Μετά το τέλος των Παιχνιδιών, διοργανώθηκε μια μεγάλη γιορτή στο γυμναστήριο του σταδίου, όπου βρέθηκαν όλες οι ομάδες. Εκτός από τις ομάδες, ήταν εκεί και οι παρουσιαστές αλλά και οι επίσημοι. Ήταν μια ωραία βραδιά, και υπήρχε ευχάριστη ατμόσφαιρα μεταξύ των ομάδων.
Ήμουν περήφανη που ο Erhard Keller υπέγραψε ένα αυτόγραφο στη φωτογραφία που βγάλαμε μαζί.

Τετάρτη πια, μετά από ένα ωραίο ύπνο, επιστρέψαμε με λεωφορείο στο Montfoort. Φτάσαμε στην πόλη στις 9 το βράδυ και γίναμε δεκτοί από ένα μεγάλο και ενθουσιώδες πλήθος. Στο Δημαρχείο, μας πρόσφεραν ανθοδέσμες και ο δήμαρχος μας απεύθυνε χαιρετισμό. Στη συνέχεια διοργανώθηκε ένα πάρτι στο καφέ Ekelschot.

Πως τελείωσε η περιπέτεια του Montfoort

To Montfoort με τη 2η θέση είχε μια μεγάλη ευκαιρία να συμμετάσχει στο τελικό των ΠΧΣ στο Υπρ του Βελγίου., στις 26 Αυγούστου.  Απέμειναν οι πόλεις Bedum και Steenwijk.
Τελικά η πόλη του Steenewijk προκρίθηκε (Σημ. κέρδισε στη Μ.Βρετανία).
Όμως αν και δεν συμμετείχαμε ως ομάδα στον τελικό, βρεθήκαμε στις κερκίδες ως υποστηρικτές. Στο ξεκίνημα ένιωσα λίγο λυπημένη που δεν μπορούσα να παίξω. Όμως στο τέλος τα συναισθήματα άλλαξαν, ήταν μια εξαιρετική και αξιομνημόνευτη εμπειρία!

Σχέσεις με άλλες ομάδες

Το πρόγραμμα ήταν πολύ πιεσμένο, αλλά όλες οι ομάδες ήταν πολύ φιλικές παρά το εμπόδιο της γλώσσας. Θυμάμαι ιδιαίτερα τη γαλλική ομάδα, αφού μέναμε στο ίδιο ξενοδοχείο.

Είστε ακόμα σε επαφή με τους συμπαίκτες σας;

Όχι, δε μένουμε πια στην ίδια περιοχή, και καθένας έχει τη ζωή του τώρα.
Αλλά προσπαθώ να οργανώσω μια συγκέντρωση μετά από 35 χρόνια και να συναντηθούμε όλοι και πάλι και να παρακολουθήσουμε το βίντεο της εκπομπής του Mannheim!

18/03/2012