- Γνωρίζετε πως προέκυψε η συμμετοχή της ΕΡΤ στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα?

Μέσω της  EBU. Τα ΠΧΣ ήταν μια ιδέα του Σάρλς ντε Γκώλ για να φέρει κοντά τις νεολαίες της Ευρώπης μετά τον πόλεμο. Κάποια στιγμή η ιδέα ενεργοποιήθηκε, υλοποιήθηκε και εκκλήθηκαν οι κρατικές τηλεοράσεις που θα ήθελαν να συμμετέχουν να συνδιοργανώσουν τα ΠΧΣ. Η ΕΡΤ αποφάσισε την συμμετοχή της κι' έτσι ξεκίνησε η περιπέτεια.

- Για πείτε μας τι θυμάστε από την πρώτη εκπομπή που συμμετείχε η Ελλάδα στα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα (Ουαλία, 1993)?

Τι να θυμηθώ τι να ξεχάσω...καλά καλά δεν ξέραμε τι πρόκειται να κάνουμε, διότι άλλο να το συζητάς και άλλο να το υλοποιείς. Θυμάμαι ότι οι αγώνες γινόντουσαν στο κάστρο Μποντελβίνταν ,ο καιρός δεν αστειευόταν ειδικά το βράδυ, και οι ομάδες μας δεν ήξεραν κι' αυτές τι ακριβώς θα κάνουν. Το ότι επιβιώσαμε την ημέρα ή μάλλον την νύχτα του τελικού ήταν πραγματικά θαύμα! Θυμάμαι ότι από το κρύο και την καταρρακτώδη βροχή έσπαγαν οι λάμπες και πετάγονταν γυαλιά στον αέρα, θυμάμαι οτι ήμουν κουκουλωμένη και σκεφτόμουνα ότι τα παιδιά ήταν αναγκασμένα να είναι γυμνά και βρεγμένα, η φωνή δεν έβγαινε από το κρύο και μη νομίζετε ότι υπερβάλλω γιατί πραγματικά οι δύο πρώτες εκπομπές στο Ρύλ ήταν τραυματικές. Ούτε τα παιδιά των ομάδων ούτε εμείς είχαμε μπει στο πνεύμα των παιχνιδιών, ήμασταν όλοι απροπόνητοι και ανίδεοι...παρ' όλα αυτά όμως σαν εμπειρία ήταν συγκλονιστική...

- Το 1994 η ελληνική εκπομπή φιλοξενήθηκε στον νησί του Πόρου, από πληροφορίες στο διαδίκτυο μάθαμε ότι τα γυρίσματα κράτησαν μέχρι τις 07:00 το πρωί, πείτε μας λίγα λόγια αυτή την εκπομπή

Στον Πόρο ξεκινήσαμε στις 6 το απόγευμα και τελειώσαμε στις 7 το πρωί μετά από χίλια βάσανα. Ευτυχώς σύμμαχος ήταν ο καλός Ελληνικός καιρός. Είχαμε προβλήματα με τις κατασκευές τών παιχνιδιών. Έσπαγαν, τα ηλεκτρολογικά δεν άντεχαν κι΄ ένα μικρό κυματάκι έπαιρνε τις πλατφόρμες γιατί  κάποια παιχνίδια γίνονταν στη θάλασσα. Μια παραγωγή πραγματικά ξεχωριστή με υπερθέαμα και πολύ ωραία εικόνα μας ταλαιπώρησε αφάνταστα. Το θετικό ήταν ότι στις οθόνες, στην προβολή της σειράς δεν φάνηκε τίποτα. Όμως ο Πόρος για όλους θα μείνει αξέχαστος. Ακόμα και τώρα όταν μιλάω με συναδέλφους αναφερόμαστε στον Πόρο. Όλη η ταλαιπωρία έχει ξεχαστεί κι έχει μείνει η ανάμνηση του πόσο ωραία περάσαμε, πόσο όμορφο νησί είναι και πόσο ιδιαίτερη είναι η Ελληνική φιλοξενία.

- Το 1995 ήρθαν οι πρώτες ελληνικές πρωτιές, το περιμένατε? Τι πιστεύετε ότι άλλαξε και οι ομάδες μας ήταν περισσότερο μάχιμες?

Το περίμενα, χρόνο το χρόνο οι Δήμοι και οι ομάδες τους έμπαιναν στο κλίμα. 'Έστελναν παιδιά με προδιαγραφές. Προπονημένα και αθλητικά. Οι συμμετοχές μας άρχισαν να γίνονται πιο "επαγγελματικές". Βέβαια κοινή διαπίστωση για μένα που ζούσα τις ομάδες απ' όλα τα μέρη της Ελλάδας και έχει να κάνει μάλλον με το Ελληνικό dna  είναι η απόλυτη αδυναμία μας να δουλέψουμε συλλογικά, σαν ομάδα και το απόλυτο παράπονο μετά ότι μας αδίκησαν. Είτε από την Πάτρα, είτε από την Κάλυμνο είτε από την Κρήτη τα χαρακτηριστικά των Ελλήνων ήταν τα ίδια. Όπως κοινή ήταν σε όλες τις ομάδες η φιλικότητα ,η άνεση ,η επικοινωνιακότητα και το τρελό κέφι μέχρι πρωίας. Πραγματικά πιστεύω ότι για τα παιδιά των ομάδων τα ΠΧΣ ήταν σταθμός ζωής.  

- Θεωρείτε ότι οι αλλαγές που έγιναν στη διοργάνωση της σειράς από το 1996 (διεξαγωγή σε μία χώρα) επηρέασαν το μέλλον της σειράς? 

Ασφαλώς, όμως το κόστος ήταν μεγάλο και πραγματικά η ΡΑΙ ηταν η δύναμη που τραβούσε την διοργάνωση. Όταν η ΡΑΙ έκανε λίγο πίσω η διοργάνωση "έπεσε"΄.

- Το 1997 ήταν η τελευταία χρονιά που παρουσιάσατε τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα, αλήθεια σας έλειψαν?

Μου έλειψαν πολύ, αλλά τότε ήρθε ο γιος μου κι' είχα άλλα παιγνίδια να κάνω..

- Είναι γνωστό ότι το 1998 για οικογενειακούς λόγους δεν παρουσιάσετε τα ΠΧΣ αλλά ούτε τον διαγωνισμό της Eurovision. Πως και δεν συμμετείχατε στην επετειακή διοργάνωση του 1999 ?

Είχα συζητήσει πολύ με τον εαυτό μου και είχα πει ότι με την έλευση του Νίκου, οι προτεραιότητες αλλάζουν. Μέχρι να μεγαλώσει λιγάκι ο μικρός, ταξίδια τέρμα. Το τήρησα και δεν το μετάνιωσα.

- Πώς είναι για κάποιον που έχει ζήσει αυτή τη σειρά να την παρακολουθεί ως τηλεθεατής?

Δεν έχει κανένα ενδιαφέρον. Το πρόβλημά μου είναι ότι με τα ΠΧΣ τότε και με την Γιουροβίζιον τώρα, εγώ μπορώ και παρακολουθώ και την  εικόνα "του αέρα", αλλά και το παρασκήνιο. Γνωρίζω τι θα γίνει, πότε και γιατί. Δεν μπορώ να παρέμβω. Δεν μ' αρέσει.

- Η καλύτερη ανάμνηση που έχετε από τα Παιχνίδια?

Οι ατέλειωτες  βραδιές με τους συναδέλφους μου, οι ατέλειωτες συζητήσεις , οι ματιές στο ρολόι και τα πειράγματα όταν οι παραγωγές αργούσαν και μας έβρισκε το πρωί. Αν σκεφτείτε ότι εγώ ζούσα μαζί τους από  τον Μάιο μέχρι και τον Σεπτέμβρη με μικρά διαλείμματα, θα καταλάβετε ότι είμασταν πια οικογένεια, όχι απλώς φίλοι. Θυμάμαι τον Εττορε, τον Ιταλό που φώναζε από την θέση του, "Δάφνη, να γυρίσουμε το μόνιτορ ανάποδα, για να μας δούμε πρώτους."

Υπήρξε κάποια άσχημη στιγμή?

Πολλές. Εκνευρισμοί, άγχη, κούραση. Σε κάποιο απ' όλα τα ταξίδια, προς Ουγγαρία ,πετούσα στις 3 το πρωί. Είχα μόλις 4 μέρες στην  Ελλάδα, δηλαδή άδειασμα βαλίτσας, πλυντήρια, γέμισμα βαλίτσας και ταξίδι ξανα. Εκείνη λοιπόν την φορά έφευγα με τόση κούραση που την  βαλίτσα την πέταξα απ' τις σκάλες και την κλώτσαγα για να κατεβεί...δεν θα το ξεχάσω αυτό, δεν ήθελα να ξαναφύγω.

- Το 1997 υπήρξαν πληροφορίες σχετικά με την διοργάνωση του τελικού, ότι θα γινόταν στην Ελλάδα και συγκεκριμένα στη Θεσσαλονίκη, τελικά έγινε στην Πορτογαλία. Αν ισχύει κάτι τέτοιο τελικά τι συνέβη  και δεν πραγματοποιήθηκε?

Θέμα μπάτζετ.

- Η χώρα μας το 1993 & 1994 πραγματοποίησε από μία εκπομπή ενώ το 1995 διοργάνωσε δύο. Γνωρίζετε με ποιο τρόπο αποφασίζονταν πόσες εκπομπές θα κάνει κάθε χώρα?

Και πάλι σε σχέση με το διαθέσιμο μπάτζετ. Ηταν πολύ δαπανηρές εκπομπές. Οι κατασκευές ήταν τεράστιες και απαιτούσαν εξειδίκευση και στην  σύλληψη και την  κατασκευή.

- Μία ερώτηση πολλών φίλων της σειράς, γνωρίζετε γιατί η Ελβετία  δεν πραγματοποίησε ξανά εκπομπή εκτός του 1993?

- Κι' αυτή λόγω περιορισμένου μπάτζετ. Και την  μία που έκανε την  έκανε με πολύ περιορισμένο προϋπολογισμό και είχαμε προβλήματα.

- Έχετε επικοινωνία με συναδέλφους παρουσιαστές από τις χώρες που συμμετείχαν στα ΠΧΣ? 

Πολύ συχνή. Βρισκόμαστε ,μιλάμε ,αγαπιόμαστε.

Γενικά τα τελευταία χρόνια στην ιδιωτική τηλεόραση υπάρχουν εκπομπές παρόμοιες των ΠΧΣ, μάλιστα στην Ελλάδα θα προβληθεί το “WipeOut” που σε πολλούς θα θυμίσει κάτι από ΠΧΣ. Μήπως έχει έρθει ξανά ο καιρός για την επιστροφή των ΠΧΣ στις οθόνες μας? 

Εγώ θα το υπερψήφιζα. Σε σχέση με τα διάφορα ριάλιτυ  και τα σώου που μας ταλαιπωρούν τα τελευταία χρόνια, τα ΠΧΣ είναι μια εκπομπή-εμπειρία και για τους συμμετέχοντες και για τους τηλεθεατές. Πραγματικά νομίζω ότι λείπουν ...κι' ότι άλλο σχετικό παίζεται για μένα είναι κακέκτυπο και χωρίς νόημα. Υπήρξε ποτέ η σκέψη για την δημιουργία μιας ελληνικής εκπομπής όπως τα ΠΧΣ (συμμετοχή ελληνικών ομάδων)?Εγώ προσωπικά έχω μια τέτοια πρόταση έτοιμη. Ομως η Ελληνική τηλεόραση σήμερα έχει στραφεί σε άλλα πράγματα. Προτιμά να δαπανά για σώου.

- Πώς είναι να συνεργάζεται κάποιος με ανθρώπους από διαφορετικές χώρες?

Συγκλονιστικό!Αυτή ήταν η μεγάλη τύχη της επαγγελματικής μου ζωής. Την μισή μου καριέρα δούλεψα έξω με όλες σχεδόν τις Ευρωπαϊκές τηλεοράσεις. Έμαθα τηλεόραση, έμαθα παρουσίαση, έμαθα επαγγελματικό "ήθος". Ήμουν πραγματικά πολύ τυχερή.

- Για τα ΠΧΣ έγιναν κάποιες εκπομπές σε ορισμένους τηλεοπτικούς σταθμούς (Raiuno, WDR), υπήρξε (ή εάν υπάρχει) η σκέψη να γίνει μία εκπομπή αφιέρωμα στη σειρά από την ΕΡΤ?

Δεν φαίνεται κάτι τέτοιο. Η ΕΡΤ θα πρέπει να βρει το δρόμο της και να καταλάβει επιτέλους τι θέλει και που να εστιάσει. Πρέπει να αποφασίσει  να βάλει κάποιες κατευθύνσεις και να τις τηρήσει..  Μπορεί  και πρέπει επιτέλους  να παίξει καθοριστικό ρόλο στα τηλεοπτικά δρώμενα .

- Γενικά τι σημαίνουν για εσάς τα Παιχνίδια Χωρίς Σύνορα?

Παρ' ότι ο περισσότερος κόσμος με ταυτίζει με τήν Γιουροβίζιον και σίγουρα ήταν ένα τεράστιο κομμάτι της καριέρας μου, τα ΠΧΣ ήταν το ξεχωριστά αγαπημένο κομμάτι. Πιστεύω οτι οι εμπειρίες , οι επαφές, οι γνωριμίες με βοήθησαν και σαν άνθρωπο .Μου άλλαξαν τον τρόπο που έβλεπα τον κόσμο και τα πράγματα, με έκαναν σαφώς πιο κοσμοπολίτισσα και με έφεραν σαφώς πιο κοντά στα Ευρωπαϊκά πρότυπα. Εμαθα οτι υπάρχουν κανόνες στην δουλειά, γι' αυτό και πληγώνομαι παρακολουθώντας αυτή την  Ελληνική τηλεόραση του σήμερα. Μου έμαθαν ότι η ψυχαγωγία δεν πηγάζει απλά και μόνο από μια  εικόνα, αλλά από την συμμετοχή μας σ' αυτή. Δηλαδή ο μυαλό και την  ψυχή μας. Κυρίως την  ψυχή μας, από εκεί άλλωστε βγαίνει και η λέξη "ψυχαγωγία". Η Ελληνική τηλεόραση σήμερα δεν ζητάει τίποτα από τον τηλεθεατή, παρά μόνο τα νουμεράκια του. Ούτε την κρίση του, ούτε το δικαίωμα επιλογής του, και ούτε πολύ περισσότερο την  φαντασία, την ευαισθησία ή την  ανθρωπιά του.

Σε ευχαριστούμε πολύ!!!

26/05/2010